Blog 2
En toen had ik hem dus die prijs. Het voelt ook wel lekker om alles op tafel te leggen, ernaar te kijken en te bedenken hoe ik het nu wil doen. Er volgt eigenlijk meteen een idee voor kaarten. Alles heb ik tot nu toe in een boekje gevangen, dat werkt anders. Deze kaarten kunnen leerlingen gewoon even vastpakken, dat heeft meteen een ander effect.
Ik heb deze kaarten aan mijn studio klasje laten zien. We hebben de uitkomsten van de opdrachten in de groep besproken nog zonder muziek te maken en het ons enkel voorgesteld hoe het zou klinken, veel instrumenten, weinig instrumenten, hard, zacht, vals etc. Dat konden ze heel goed bedenken, goed nieuws want binnenkort wil ik het samen met een muziekdocent testen, zo hoor ik binnenkort hoe het klinkt als de vogels niet meer zingen of hoe het klinkt wanneer een dertienjarige zichzelf kan zijn.
sparren met filosoof en schrijver Joe Odding
Ik vind Joe op de website van kunstmaat, een organisatie die studenten met een neurodivers brein in het kunstonderwijs begeleidt en helpt. Ik vind het belangrijk dat er aandacht wordt geschonken aan deze doelgroep omdat vooroordelen en clichés in het onderwijs op de loer liggen. Graag maak ik mijn project toegankelijk voor iedereen. Ik spreek met Joe over mijn ideeën en de prijs die ik heb gewonnen om mijn project te realiseren. We focussen even op een leerling met ASS (Autisme Spectrum Stoornis). Leerlingen met autisme kunnen weerstand krijgen bij opdrachten met een vrije uitstraling zoals die van mij. Hoe klinkt beeldende kunst? "Ja als er niks gebeurt helemaal niks, wat bedoelt ze?"
Doorvragen en laten zien wat er allemaal mogelijk is, wat allemaal mag, dat het niet persé zo moet, dat het ook op een andere manier mag en ook gewoon raar mag zijn bijvoorbeeld. Het is een misvatting dat leerlingen met autisme niet creatief zijn. Wel denkt Joe dat voorbeelden belangrijk kunnen zijn, als je drie voorbeelden geeft kunnen ze de vierde zelf verzinnen. Bij ADHD(Attention Deficit Hyperactivity Disorder) zit het anders, die kunnen volgens Joe juist om mijn opdrachten lachen, die manier van redeneren werkt bij deze doelgroep juist goed.
In het boek van de Bono staat dat onlogisch en dus creatief denken door logische denkers vaak als vals spelen wordt gezien. Joe illustreert dit met een voorbeeld: "Als er een rotvraag wordt gesteld in een interview bijvoorbeeld en de ontvanger reageert daar 'lollig' en dus eigenlijk creatief op, dan reageert de logische denker vaak met: "hé dat is niet de bedoeling, dit is niet wat wordt bedoelt."
bladzijde uit handleiding waar ik mee afstudeerde op de docentenopleiding
Ik denk dat we als docenten naar leerlingen met een neurodivers brein op een onlogische en creatieve manier moeten kijken en niet dezelfde logica moeten proberen te vinden die we bij elke andere leerling zoeken. Waarom zouden we ook allemaal op dezelfde manier denken? Dat lijkt me in ieder geval ontzettend saai.